2015'e doğru...
Her yılın sonunda yaptığım gibi geleneksel bir yıl sonu yazısıyla daha buradayım. Sıradan bir deyişle; acısıyla tatlısıyla bir yılı daha sonlandırdık. Yeni yeni umutlar, hayaller ektik gelecek yıllar için. Ne biçeriz, bilinmez. Bazen kızdık, bazen üzüldük, bazen sevindik, bazen başardık. Koca bir yıl çabucak geçse de içine neler neler sığdırdık aslında. Ama en önemlisi de; yine çok kayıplar verdik. Soma'yı yaşadık. Yetmedi daha yüzlerce işçi kaybettik. Hiç iyi şeyler olmuyordu ne dış dünyada ne de benim iç dünyamda. 2014 de bize kötü geldi. O da önceki yıllara benzedi.
Tüm bu mutsuzluklar içinde arada iyi şeylerin olduğu da oluyordu. Devam eden yaşamda farklı mutluluklar da bulunuyordu elbette. Yakın bir arkadaşım evlendi ve nikah şahitliğine beni layık gördü. Bu benim için gerçekten önemli bir andı. Ayrıca henüz yıl bitmeden sevindirici bir haber de aldım; o ve eşi bebek bekliyor. Böyle şirin bir yuvanın şahitliğini yapmaktan onur duydum. İyi ki memura "evet" demişim diyorum :) (yadırgamayın bu heyecanımı, zira nikah masasında gelin ve damattan daha heyecanlı bir şahittim).
Bazen yeni bir yıl için yeni yollara yürüme planları yapılır. Gerçekleştirilir ya da gerçekleştirilemeyebilir, ama önemli olan o planları yapmaktır. İstemek başarmanın yarısıdır derler ya, işte ondan. Gelecek yıl bu planlarımın gerçekleştiğini ya da gerçekleşmek üzere olduğunu görmeyi umuyorum. Kimse boşa kürek çekmek istemez sonuçta. Ama hayatın ne getireceği hiç belli olmadığından gerçekleşmeyen planlara üzülerek karalar bağlamanın da bir alemi yok. Yeni planlar koymaya her zaman devam etmeliyiz değil mi? Söz verin!
Planlarım olduğu gibi kaygılarım da var. Var olan düzenimden uzaklaşıp yeni bir yola yürüyor olmak, yolun sonunda karşıma neler çıkacağını bilmediğimden ya da önüme çıkan sapaklardan doğru olanı seçip seçmediğimi bilmemekten ötürü kaygılandırıyor beni. Bunu da ancak her şey olup bittikten sonra öğreneceğim. Ya "keşke zamanı geri alabilseydim" diye pişman olacağım ya da "iyi ki bu yöne sapmışım" diyeceğim. İyi de olsa kötü de olsa bitişler beni hep hüzünlendirmiştir. Bundandır mutlu sonla biten filmlerde bile dökülen gözyaşlarım. Mutlu da olsa bitti diye.
2015'in iyi olup olmayacağını yine önceki yıllar gibi şu an bilemiyorum. İlerleyen zamanlarda göreceğiz. Önemli olan acıların yaşanmamasını, kayıpların verilmemesini, artık iyi olmayı temenni etmek. Her şeye rağmen -daha değerlisi gelene kadar- en değerli yılım 2013 olarak kalacak. Hem umut veren hem de umutsuzluk veren en değerli yıl. Çünkü genelinde ve özelinde, benim için bir dönüm noktasıydı. Nice yıllara Sembolizasyon!
Tüm bu mutsuzluklar içinde arada iyi şeylerin olduğu da oluyordu. Devam eden yaşamda farklı mutluluklar da bulunuyordu elbette. Yakın bir arkadaşım evlendi ve nikah şahitliğine beni layık gördü. Bu benim için gerçekten önemli bir andı. Ayrıca henüz yıl bitmeden sevindirici bir haber de aldım; o ve eşi bebek bekliyor. Böyle şirin bir yuvanın şahitliğini yapmaktan onur duydum. İyi ki memura "evet" demişim diyorum :) (yadırgamayın bu heyecanımı, zira nikah masasında gelin ve damattan daha heyecanlı bir şahittim).
Bazen yeni bir yıl için yeni yollara yürüme planları yapılır. Gerçekleştirilir ya da gerçekleştirilemeyebilir, ama önemli olan o planları yapmaktır. İstemek başarmanın yarısıdır derler ya, işte ondan. Gelecek yıl bu planlarımın gerçekleştiğini ya da gerçekleşmek üzere olduğunu görmeyi umuyorum. Kimse boşa kürek çekmek istemez sonuçta. Ama hayatın ne getireceği hiç belli olmadığından gerçekleşmeyen planlara üzülerek karalar bağlamanın da bir alemi yok. Yeni planlar koymaya her zaman devam etmeliyiz değil mi? Söz verin!
Planlarım olduğu gibi kaygılarım da var. Var olan düzenimden uzaklaşıp yeni bir yola yürüyor olmak, yolun sonunda karşıma neler çıkacağını bilmediğimden ya da önüme çıkan sapaklardan doğru olanı seçip seçmediğimi bilmemekten ötürü kaygılandırıyor beni. Bunu da ancak her şey olup bittikten sonra öğreneceğim. Ya "keşke zamanı geri alabilseydim" diye pişman olacağım ya da "iyi ki bu yöne sapmışım" diyeceğim. İyi de olsa kötü de olsa bitişler beni hep hüzünlendirmiştir. Bundandır mutlu sonla biten filmlerde bile dökülen gözyaşlarım. Mutlu da olsa bitti diye.
2015'in iyi olup olmayacağını yine önceki yıllar gibi şu an bilemiyorum. İlerleyen zamanlarda göreceğiz. Önemli olan acıların yaşanmamasını, kayıpların verilmemesini, artık iyi olmayı temenni etmek. Her şeye rağmen -daha değerlisi gelene kadar- en değerli yılım 2013 olarak kalacak. Hem umut veren hem de umutsuzluk veren en değerli yıl. Çünkü genelinde ve özelinde, benim için bir dönüm noktasıydı. Nice yıllara Sembolizasyon!
Yorumlar
Yorum Gönder