Aklıma geldi de 25

Bazen en yakınlarınızın umurunda olmamanız öyle can sıkıcı olur ki, farklı hisler yaratır bünyede. Dünyanın en fedakar insanı bile olsanız, herkesin üstüne de düşseniz ve tüm bunları gerçekten karşınızdakini anlayarak da yapsanız, anlaşılmazsınız bazen. Oysa karşılık bekleyerek yapmazsınız bunları; dedim ya, anlayış beklersiniz sadece. İşte böyle bir anda birden bire aklınıza şu bile gelebilir: tüm bu insanlar, ailem ve dostlarım doğum tarihimi ezberlemeselerdi keşke. Ezberden sevmeyin beni, ezberden önemsemeyin, ezberden ilgilenmeyin benimle. Kimseyle. Çünkü hep herkes kendini seviyor. Hep ama. Varsa yoksa kendi sevinçlerin, heyecanların, üzüntülerin, acıların... Bu bir yere kadar çok insancıl, çok doğru. Ancak işte 'bir yere kadar'. Herşeyi ölçülü yapmak gerek. Hayat 'ben'den ibaret değil ki. Yaralarını iyileştirmesi için yanında birilerini arıyorsun, kendin neden bazı yaraları iyileştiremiyorsun? Doktor değiliz evet. Ama babaanne ilacı diye bir kavram da var. Çabalamak yani.
Yaşamda zordur kendinden başkasını önemsemek. Ama bu hayatta zorlukları başarmaya çalışmak gerek. Zaman zaman.
Aklıma geldi de, amma uzattım. Kestik!