Sonsuza dek mutlu yaşadılar...


Ben bu zamana kadar hep uzaktan sevdim. Aşkların zorlularından. O yüzden aşk konusunda kimsenin beni yargılamasına asla izin vermiyorum. Çünkü belki birçok insandan daha iyi biliyorum birini çıkarsızca sevmeyi. Buna karşılık acı çekmeyi de. Mesela uzaktan uzaktan aşık olan insanlar sevdiğinin kokusu diye bir şeyi bilmezler, elleri nasıl içini ısıtır insanın ve titretir kestiremezler. Sadece öyle olacağını bilirler. Zordur işte. Evet, artık acı çekmiyorum, evet bir süredir kimseyi uzaktan sevmiyorum. Bu sevmeyeceğim anlamına gelmese de, buna yeltenmemeye çalışacağım anlamına geliyor. Çünkü hiçbir işe yaramamakla beraber masalımın asıl kahramanına haksızlık etmemi sağlıyor. Çünkü biliyorum, o bir gün çıkıp gelecek ve ben ilk kez onu sevmediğim için pişman olacağım. -Nazım Hikmet'in de dediği gibi; "Kim bilir.. Masalınızın kahramanı, başka bir hikayede figüran olmaya gitmiştir belki de..."- Kendimi affettirmek için daha fazla seveceğim onu. "Başkalarına bölüştürdüğün sevgin nasıl hala bu kadar fazla?" diye sorduğunda "ucundan kestikçe daha fazla büyüdü, şimdi hepsini al, senin" diyeceğim. Onun gerçekten 'o' olduğunu nereden bileceğimi bilmiyorum. Onu ancak o zaman bileceğim belki de. O herkimse, umarım geldiği gibi gitmeyecek.




Yorumlar

  1. aşk hem üstüne bu kadar şey yazılan hem de biten bir şey o yüzden çok garip di mii

    YanıtlaSil
  2. Evet, çok garip gerçekten o yüzden ne kadar üstüne bir şey söylersem söyleyeyim hâlâ hakkında bir fikrim yok, kafamı karıştırıyor :/

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  4. Çok güzel yazmışsın, ellerine sağlık. Sürükleyici olmuş.

    Blogunu yeni keşfettim sevgili arkadaş, çok beğendim.
    Banada beklerim;
    http://kacikturuncu.blogspot.com

    YanıtlaSil
  5. 'beni güney kore'ye uçur'
    Çok teşekkürler.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar