Bunun kocaman bir adı var: Hayat.

Bazen, yanlış bir kişinin elini tutmaya başladığım için doğru kişiyi es geçmekten çok korkuyorum. Ve sırf bu yüzden bazen karşıma hiç kimse çıkmasın istiyorum.


Doğru kişi; kalbimin istediği ve benim kalbimi gerçekten isteyen kişidir. Başkası olamaz, evet evet, kesinlikle böyle bunun tanımı. Aşık olmak çok güzel şey evet, ama karşılıksız olması kadar kötüsü de olamaz. Hoş, karşılıklısı var mıdır gerkeçten, bilemem.

Düşünsenize, yanlış kişiyi doğru kişi sanarak elini tutmaya başlayacağım. Ve akabinde aslında gerçek doğru olan yanımızdan akıp gidecek. Ve ben belki de hayatımın sonuna kadar o doğru adamın varlığından, ben yanlış yapmaya başladığımın saniyesinde yanımdan geçtiğinden  hiç haberdar olmayacağım.